سیدحمیدهاشمی _ آبی ترین آسمان/اینجا/ در تنفس آبی ترین هوا / و آبی ترین آفتابی که از دورها می بیندتو را/ درسایه سار خنکای ننه سرما/و تو باز دور از تنفس مسموم شهر/درهزار توی خود گمشده ات/زیر بارش قندیل ها وخنکای همان ننه سرما/فکر میکنی.. خدا اینجا چقدر آبی تر است/ اینجا ، آبی ترین آسمان /در کوچه باغ های برفی اَخلَمَد/ آبی ترین رویای قندیل ها /درست، دو قدم دور تر از تنفس شهر